Kuşlar ve diğer hayvanların, mevsimsel göçleri sırasında uzun mesafeli navigasyon için Dünya’nın manyetik alanına güvendikleri bilinmektedir. Ancak, güneş patlamaları ve diğer enerjik patlamalar gibi periyodik manyetik alan bozulmalarının, bu biyolojik navigasyon sistemlerinin güvenilirliğini nasıl etkilediği konusu ilginç ve mantıklı bir kavramdır.
Michigan Üniversitesi araştırmacıları ve meslektaşları, ABD Doppler hava radar istasyonları ve yer tabanlı manyetometrelerin (yerel manyetik alanın yoğunluğunu ölçen cihazlar) ağlarından elde edilen büyük ölçekli uzun vadeli verileri kullanarak, geomanyetik bozulmalar ile gece göç eden kuşların göçlerinin arasında olası bir bağlantı olup olmadığını test ettiler.
Araştırmacılar, ciddi uzay hava olayları sırasında hem ilkbahar hem de sonbaharda göç eden kuş sayısında %9 ila %17 arasında bir azalma buldular. Ve bu tür olaylar sırasında göç eden kuşların, özellikle sonbaharın kapalı hava koşullarında, daha fazla zorluk yaşadığı görünüyordu.
Yeni bulgular, gece göç eden kuşların göç dinamikleri ile geomanyetik bozulmalar arasındaki daha önce bilinmeyen ilişkilere ilişkin karşılıklı kanıtlar sunmaktadır, araştırmacılara göre.
Çalışmanın baş yazarı olan U-M Ekoloji ve Evrimsel Biyoloji Bölümü doktora öğrencisi Eric Gulson-Castillo, “Bulgularımız, hayvan kararlarının çevresel koşullara bağlı olduğunu ve bu davranışların hayvan hareketi düzeyindeki kalıpları nasıl etkilediğini vurgulamaktadır. Bu koşullar, insanlar olarak algılayamadığımız geomanyetik bozulmalar gibi faktörleri içerir” dedi.
Dünya’nın manyetik alanı, güneş patlamaları gibi olaylarla düzenli olarak etkilenir ve bu olaylar renkli auroraları tetikleyebilir ve bazen uydu iletişimini, insan navigasyon sistemlerini ve enerji iletim hatlarını bozabilir.
Ancak, bu tür bozulmaların göçmen kuşlar gibi Dünya’nın manyetik alanına dayalı olarak yönlendirilen hayvanları nasıl etkilediği hakkında çok az bilgi vardır. Daha önceki deneysel çalışmalar, kuşlar, deniz kaplumbağaları ve diğer organizmaların, yönlendirme kararları ve navigasyon haritaları oluştururken manyetik eğim, yoğunluk ve deklanasyon gibi küçük manyetik değişikliklere odaklandığını gösteren güçlü kanıtlar sunmaktadır.
Ancak çoğu önceki çalışma coğrafi olarak sınırlı, süresel olarak sınırlı ve incelenen tür sayısı bakımından sınırlıydı. Yayınlanan yeni çalışma ise, ABD Büyük Ovası’ndaki 23 yıllık kuş göçü verilerini kullanarak, nüfus ve peyzaj düzeylerinde yeni içgörüler sunmaktadır.
Araştırmacılar, ABD Büyük Ovası’nın merkezi göç yolu boyunca bulunan 37 NEXRAD radar istasyonundan toplanan görüntüleri kullandılar. Bu göç yolu, ABD’de Teksas’tan Kuzey Dakota’ya kadar 1.000 milin üzerinde uzanmaktadır.
Araştırma ekibi, dağlık topoğrafyadan veya okyanus ve Büyük Göller kıyılarının etkilerini en aza indirmek için bu görece düz bölgeyi seçti. Son veri setleri, sonbaharda 1,7 milyon ve ilkbaharda 1,4 milyon radar taramasını içeriyordu.
Bu bölgedeki gece göç eden kuş topluluğu, başlıca oturan kuşlar (Passeriformes, türlerin %73’ünü oluşturur) olarak bilinen çeşitli kuşlardan, sahil kuşları (Charadriiformes, %12) olarak bilinen kumkuşları ve kumkuşları gibi kuşlardan ve su kuşları (Anseriformes, %9) olarak bilinen ördeklerden, kazlardan ve kuğulardan oluşur.
